عوامل پیش سرطانی که قبل از سرطان حنجره ظاهر می‌شوند

عوامل پیش سرطانی، اساسا مجموعه‌ای از سلولهای یکی از اندام‌های بدن است. که ممکن است همان ظاهر سلولهای سرطانی را داشته. و شبیه خود بدخیمی باشد. اما ممکن است خاصیت سلولهای سرطانی را نداشته باشد. خاصیت سلولهای سرطانی به آنها اجازه می‌دهد غشای بافتی عضوی را که از آن می‌آیند را بشکنند. و به سایر اندامها گسترش یابد (یعنی متاستاز).

عوامل پیش سرطانی حنجره، تغییراتی در سلولهای حنجره است که احتمال پیشرفت آنها به سرطان را بیشتر می‌کند. این شرایط هنوز سرطان نیستند. اما اگر درمان نشوند، این احتمال وجود دارد که به سرطان حنجره تبدیل شوند. اگر این تغییرات در نتیجه سیگار کشیدن باشد، در صورت قطع سیگار گاهی بدون درمان از بین می‌روند.

شایعترین حالت پیش سرطانی حنجره، دیسپلازی است. دیسپلازی به این معنی است که سلولها از نظر اندازه، شکل و نظم و نظام موجود در بافتهای حنجره و تارهای صوتی، از سلول‌های طبیعی متفاوت هستند. با پیشرفت دیسپلازی، به سرطان در جا تبدیل می‌شود، که یک سرطان بسیار اولیه است و هنوز به بافتهای اطراف گسترش پیدا نکرده است.

.

موارد خطرزا برای عوامل پیش سرطانی

بیشتر مواقع، موارد خطرساز که احتمال ابتلا به دیسپلازی را افزایش می‌دهد شامل سیگار کشیدن، استفاده زیاد از الکل و یا ترکیبی از هر دو است

شایع‌ترین ناهنجاری‌های حنجره که پیش سرطانی در نظر گرفته می‌شوند لکوپلاکی و هایپرکراتوز نام دارند

.

لکوپلاکی

به ناهنجاریهایی اطلاق می‌شود که به شکل پلاکهای سفید رنگ دیده می‌شوند. لکه‌های سفید رنگی که در هر جایی از بافت مخاطی ممکن است ظاهر شوند از جمله بر روی تارهای صوتی. اگرچه معمولا لکوپلاکی را مرحله پیش از بدخیمی در نظر می‌گیرند ولی در واقع این واژه (لکوپلاکی) یک واژه توصیفی است که هیچ اشاره‌ای به بافت‌شناسی ندارد. کانسر، هایپرکراتوز، سل، لارنژیت همراه با زخم که مزمن شده، و سایر ضایعات نیز ممکن است موجب بروز لکوپلاکی شوند. در هر صورت، از آنجایی که ضایعات پیش سرطانی و بعضی سرطانها، اغلب بصورت لکوپلاکی ظاهر می‌شوند چنانچه ضایعات سفیدرنگ از این نوع، به سرعت رفع نشوند، عموما مستلزم بیوپسی (تکه‌برداری) هستند. ضایعات اریتروپلاکی زخمهای قرمز رنگی هستند که مفهوم آنها مشابه لکوپلاکی است.

.

هایپرکراتوز

ناهنجاری است که در آن سلولهای کراتینه شده بصورت لایه لایه، روی هم ساخته می‌شوند. این امر تاثیر توده-مانند دارد و ممکن است موجب سفتی فزاینده، بر پوشش تارهای صوتی شود. این ضایعه نیز پیش-سرطانی در نظر گرفته می‌شود. با این حال هایپرکراتوز موجب ایجاد قسمتهای بی‌تحرک نمی‌شود. چنانچه هایپرکراتوز پیشرفت کرده و به سرطان تهاجمی تبدیل شود، اساسا تومور مهاجم، بافت اپیتلیوم مربوط به رباط و عضله تار صوتی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این امر موجب بوجود آمدن منطقه بدون جنبش می‌شود. با این وجود، سرطانهای سطحی اولیه، حتی ممکن است موجب بروز منطقه بدون جنبش، بر روی تار صوتی نشوند، بنابراین بدخیمی فقط با استروبوسکوپی، قابل تشخیص یا رد نیست.