کیست تار صوتی (که به آن کیست چین صوتی نیز گفته می‌شود) توده‌های خوش خیم در بخش غشایی چین صوتی هستند. این کیست‌ها، ساختارهایی شبیه به شکل کیسه هستند که بطور معمول به رنگ زرد یا سفید هستند. آنها معمولا بطور یک طرفه در نقطه میانی لبه تارهای صوتی رخ می‌دهند. همچنین ممکن است در سطح بالایی(فوقانی) چینهای صوتی ایجاد شوند. دو نوع کیست چین صوتی وجود دارد:
- کیست‌های سطحی زیر بافت اپیتلیال
- کیست‌هایی که در لایه‌های عمیق‌تر تار صوتی ایجاد می‌شوند
.
خلاصه
علائم کیست‌های تار صوتی متفاوت است اما معمولا شامل گرفتگی صدا است. کیست‌های تار صوتی بر اساس شرح حال بیمار، ارزیابی صدا و تصویربرداری از حنجره به روش استروبوسکوپی، تشخیص داده می‌شوند. رعایت بهداشت صوتی برای جلوگیری از کیست‌های جدید صوتی توصیه می‌شود. درمان اولیه این کیست‌ها شامل صوت‌درمانی(گفتاردرمانی) برای کاهش رفتارهای صوتی مضر است. اگر علائم پس از صوت‌درمانی باقی بماند، بیمار ممکن است برای برداشتن کیست نیاز به جراحی داشته باشد. بعد از جراحی، برای بهبود عملکرد صدا و پیشگیری از عود مجدد کیست، استراحت صوتی و صوت‌درمانی(گفتاردرمانی) انجام می‌شود.
.
انواع کیست تار صوتی
- کیست سطحی، ضایعه بسته‌ای است که از تجمع بافت روی تارهای صوتی ایجاد می‌شود. این ضایعات معمولا در قسمت میانی تارهای صوتی دیده می‌شوند. کیست‌های سطحی کوچک و سفید رنگ هستند. وجود آنها روی تارهای صوتی معمولا لرزش تارهای صوتی(موج مخاطی) را در حین صداسازی و گفتار مختل نمی‌کند.
- کیست‌های عمیق‌تر ضایعات بسته‌ای هستند که در لایه‌های عمیق‌تر تار صوتی ایجاد می‌شوند. اندازه این نوع کیست‌ها معمولا بزرگتر از کیست‌های سطحی هستند. رنگ آنها زرد است و برخلاف کیست‌های سطحی، موج مخاطی در چینهای صوتی در ناحیه اطراف کیست مختل می‌شود.
.
علائم و نشانه‌ها
کیست های سطحی و عمقی علائم مشابهی دارند. وجود و شدت علائم ممکن است تحت تأثیر مکان و اندازه کیست باشد.
علائم رایج عبارتند از:
- صدای خشن
- ناتوانی در تولید نت‌های بالا
- خستگی هنگام صحبت کردن
- محدود شدن دامنه زیر و بمی(گام)
- درد نزدیک به محل حنجره
- تغییرات زیر و بمی در هنگام صحبت کردن
علائم و نشانه های کیست‌های تار صوتی ممکن است ثابت بمانند یا با گذشت زمان افزایش یابند. در موارد نادر نیز ممکن است در صورت پارگی خودبخودی کیست، بهبودی نسبی ایجاد شود. پس از صحبت طولانی مدت، یا با بلندی صدای زیاد، معمولا، علایم بدتر می‌شوند. وجود علائم جزئی، برای بسیاری از افرادی که از صدای خود بطور حرفه‌ای استفاده می‌کنند، مشکل ساز می‌شود. با این حال، در تعداد کمی از این افراد(صوت حرفه‌ای)، صدا تحت تأثیر وجود کیست صوتی مشکلی پیدا نمی‌کند.
.
تغییرات صدا
کیست تار صوتی باعث تغییر در خصوصیات تارهای صوتی می‌شود. وقتی کیست روی چین صوتی وجود دارد، پوشش تار صوتی، سفت شده و جرم آن افزایش می‌یابد. افزایش جرم و سفتی منجر به حرکت عضلانی بیش از اندازه، در هنگام صداسازی می‌شود. این حرکت بیش از اندازه، با افزایش سخت‌شدگی در تار صوتی آسیب دیده، مشخص می‌شود. این حرکت زیاده از حد، منجر به گرفتگی صدا می‌شود. علاوه بر این، وجود کیست منجر به ایجاد موج مخاطی نامتقارن در تارهای صوتی در حین صداسازی می‌شود.
.
علل کیست تار صوتی
- ممکن است مادرزادی باشند.
- ممکن است در اثر انسداد مجرای دفعی غدد مخاطی ایجاد شوند. در این حالت، بعضی اوقات به آنها کیست نگهدارنده گفته می‌شود.
- ممکن است در نتیجه ضربه صوتی(فونوتروما) باشند. فونوتروما به رفتاری گفته می‌شود که می‌تواند منجر به آسیب تار صوتی شود، مثل استفاده بیش از حد از صدا(مثل زیاد صحبت کردن)، استفاده نادرست از صدا (بعنوان مثال صحبت با گام صدای غیر طبیعی بالا یا پایین) ، یا بد استفاده کردن صدا (مثل فریاد زدن یا نجواکردن به مدت طولانی). چینهای صوتی در هنگام صداسازی می‌لرزند و منجر به برخورد مکرر چینهای صوتی راست و چپ می شوند. در حین این چرخه‌های لرزشی، فونوتروما، چینهای صوتی را تحت تأثیر نیروهای مکانیکی بیش از حد قرار می‌دهد و این امر ممکن است منجر به ایجاد زخم شود. در روند بهبود چنین زخمهایی است که بازسازی بافت‌ها اتفاق می‌افتد و می‌تواند منجر به ایجاد کیست تارهای صوتی شود.
.
تشخیص
بطور کلی چهار چیز در تشخیص کامل کیست تارهای صوتی انجام می‌شود:
- گرفتن شرحال بیماریها و وضعیت صدا
- معاینه سر و گردن
- ارزیابی و آنالیز کامپیوتری صدا
- تصویربرداری از چینهای صوتی به روش استروبوسکوپی
.
بیمار مبتلا به کیست تار صوتی، وقتی توصیه به جراحی می‌شود که موارد زیر را داشته باشد:
- دیسفونی (اختلال در صدا)
- عدم بهبودی از طریق صدا درمانی(گفتاردرمانی)