اگر بعنوان پدر یا مادر، و یا معلم یا مربی با کودکی که لکنت می‌کند ارتباط دارید. ممکن است از اینکه کارهایی که برای او انجام می‌دهید. نتیجه‌ای را که انتظارش را دارید ایجاد نمی‌کند ناراحت و نگران باشید. یا بخاطر اینکه هر از چند گاهی لکنت او دوباره شروع می‌شود احساس سرخوردگی می‌کنید. بنابراین چند راه حل برای کمک صحیح و اصولی به آن کودک نیاز خواهید داشت.
چند راه حل برای کمک به چنین کودکی، به نقل از پروفسور بری گیتار در اینجا آمده است. این موارد بسیار مفید هستند و پس از چند روز که آنها را استفاده کنید نتایج خوبی را حس خواهید کرد.
را ه حل های کمک به کودکی که لکنت می‌کند
با کودک، بدون عجله صحبت کنید، و به دفعات مکث کنید. بعد از اینکه صحبت او تمام شد و قبل از اینکه خود شما شروع به حرف زدن کنید، چند ثانیه صبر کنید. اینکه گفتار خود شما، آهسته(با سرعت کم) و با آرامش باشد، بسیار تأثیرگذارتر از آن است که از گفتار او ایراد بگیرید یا توصیه یا نصیحتی در مورد نحوه حرف زدنش به او بگویید. و بهتر است که چنین جملاتی را به او نگویید: «یواش‌تر بگو»، «یه بار دیگه آرومتر بگو».
تعداد سوالاتی را که از کودک می‌پرسید کمتر کنید. بچه‌ها وقتی فکرهای خودشان را بیان می‌کنند. خیلی آزادانه‌تر و راحتتر از زمانی حرف می‌زنند که به سوالات یک بزرگتر جواب می‌دهند. بجای سوال کردن، نظر کوتاه خودتان را درباره آنچه فرزندتان گفته است بیان کنید. بدین ترتیب او می‌فهمد که شما حرفهایش را شنیده‌اید.
از ارتباط چهره‌ای و زبان بدن استفاده کنید. تا به او بفهمانید که به محتوای کلام او توجه دارید نه به نحوه حرف زدن او.
چند راه حل برای والدین وافراد خانواده
چند دقیقه از زمان معمول روزانه خودتان را به فرزندتان اختصاص دهید و توجه بی‌وقفه خودتان را نثار او کنید. در این چند دقیقه، به فرزندتان اجازه دهید تا او آنچه را می‌خواهد انجام دهد خودش انتخاب کند. اجازه دهید در این فعالیتها او شما را راهنمایی کند و خودش تصمیم بگیرد که حرف بزند یا نزند. اگر در این چند دقیقه زمان خاص حرف زدید، آهسته، آرام، راحت و با مکثهای فراوان صحبت کنید. این زمان آهسته و آرام برای کودکان خردسال سازنده اعتماد بنفس است و آنها متوجه می‌شوند که والدین از همراهی آنها لذت می‌برند. وقتیکه کودک بزرگتر می‌شود این زمان تبدیل به فرصتی می‌شود که کودک برای آنکه احساسات و تجربه‌های خودش را با یکی از والدین در میان بگذارد، احساس راحتی می‌کند.
کمک کنید تا همه اعضای خانواده یاد بگیرند تا برای صحبت کردن و گوش کردن، نوبت بگیرند. کودکان، بویژه آنهایی که لکنت می‌کنند، وقتی که کمتر حرفشان قطع می‌شود و شنونده‌ها توجه می‌کنند، راحتتر حرف می‌زنند.
شیوه تعامل خودتان را با کودکتان، مورد توجه قرار دهید. سعی کنید تا زمانهایی اینچنین را افزایش دهید که به فرزندتان می‌فهمانید که حرفهایش را می‌شنوید و او فرصت زیاد و کافی دارد تا صحبت کند. سعی کنید ایراد گرفتن، سریع حرف زدن، قطع کردن صحبت دیگری، و سوال کردن را کم کنید.
بهتر از همه، به او بفهمانید که او را همانطور که هست قبول دارید. قدرتمندترین نیرو حمایت شما از فرزندتان است، چه او لکنت کند یا نکند.