در اینجا می‌خواهیم علامت‌های لکنت را معرفی و مرور کنیم. موقعی که این علائم را بررسی می‌کنید سعی کنید از توجه بیش از حد نسبت به آنها خودداری کنید. این علائم باید در ارتباط با کل گفتار کسی که لکنت می‌کند (که قسمت بیشتر گفتارش روان و سلیس است) مورد ملاحظه و بررسی قرار گیرد. بعلاوه باید بخاطر داشت که بیشتر این رفتارها می‌آیند و می‌روند، گاه هستند و گاه نیستند. این رفتارها ممکن است گاهی اوقات حتی در کسانی که هرگز لکنتی به حساب نمی‌آیند اتفاق بیافتد.
اصلی‌ترین علائم و رفتارهای لکنت که به آنها علایم هسته‌ای گفته می‌شود
مشخصه لکنت، تکرار به دفعات زیاد و توقف در جریان گفتار است. اینها معمولاً به شکل:
الف) تکرار صدا، هجا یا کلمات یک هجایی
ب) کشیده‌گویی صداها
ج) انسداد یا «بلوکه شدن» جریان هوا یا صداسازی در گفتار
صورت می گیرد. البته باید بین علائم و رفتارهای لکنت که قبلاً توضیح داده شد و تردیدهای طبیعی، تمایز مهمی قائل شد. کودکانی که گفتار و زبان آنها بطور عادی در حال رشد است، اغلب تکرارها، بازبینی‌ها و مکث‌هایی را نشان می‌دهند که این موارد لکنت نیستند. تکرارها، بازبینی‌ها و مکث‌های مختصر در گفتار اکثر بزرگسالان غیرلکنتی، هنگام عجله یا عدم‌اطمینان نیز وجود دارد. این رفتارها برای شخصی که لکنت زبان دارد غیرارادی به نظر می‌رسد، گویی که از کنترل او خارج است.
تکرارها، رفتارهای اصلی لکنت هستند که بیشتر اوقات در کودکانی مشاهده می شوند که تازه شروع به لکنت کرده‌اند و صرفاً یک صدا، هجا، یا کلمه تک‌هجایی را چندین بار تکرار می‌کنند. گوینده روی آن صدا گیر کرده و تا موقعی که صدای بعدی تولید نشود به تکرار ادامه می‌دهد.
کشیده گویی صداها نیز در گفتار کودکان ظاهر می‌شود. کشیده گویی معمولاً دیرتر از تکرار ظاهر می‌شود. اصطلاح کشیده‌گویی برای اشاره به آن نوع علائم و رفتارهای لکنت است که در آن جریان صدا یا هوا ادامه دارد اما حرکت اندامهای تلفظ کننده متوقف می‌شود.
بلاک (وقفه یا انسداد) بطور معمول آخرین رفتار اصلی لکنت است که ظاهر می‌شود. بلاک زمانی اتفاق می‌افتد که جریان هوا یا صدا و غالباً حرکت اندامهای تلفظ کننده نیز متوقف می‌شود. شواهد متعدد و نظریه‌های زیادی وجود دارند که نشان می‌دهند فعالیت عضلانی نامناسب در سطح حنجره، مشخصه بیشتر بلاک‌ها می‌باشد.