البته کمی به زبان علمی‌تر
ندول تارهای صوتی در واقع، یک التهاب مزمن لوکالیزه در فاصله قدامی تارهای صوتی است. که خوش‌خیم بوده و معمولا بصورت دوطرفه اتفاق می‌افتد. این عارضه معمولا وابسته به شغل بوده و در افرادی مثل خوانندگان، مداحان و آموزگاران، شیوع بیشتری دارد. هرچند ممکن است در سایر افراد نیز دیده شود. ندول تارهای صوتی موجب گرفتگی صدا شده و به کمک استروبوسکوپی تشخیص داده می‌شود. در استروبوسکوپی علاوه بر عکسبرداری، از حرکت تارهای صوتی، فیلم‌برداری نیز می‌شود.
نشانه‌های ندول تارهای صوتی
Hoarseness : گرفتگی صدا
Breathiness : نفس‌آلودگی صدا
Harshness : خشونت صدا
Scratchy voice : خش دار شدن صدا
Phonation break : شکست یا وقفه در صداسازی
Pitch break : شکست در زیر و بمی صدا
دردناکی و سفتی پس از استفاده پرفشار صدا
احساس وجود توده‌ای در گلو
کاهش دامنه زیر و بمی صدا
بدتر شدن صدا با استفاده از صدا
کاهش بلندی صدا سرفه کردن و صاف کردن گلو
.
علت ندول تارهای صوتی
مهمترین علت در ایجاد ندول تارهای صوتی و اکثر آسیب‌های حنجره و تارهای صوتی، رفتارهای صوتی پرخطری است. که با اصطلاح vocal abuse و vocal misuse از آنها اسم برده می‌شود. تفاوت دو گروه این است که در اولی فرد تا حدودی می‌داند که رفتارهای مذکور ممکن است به صدا و حنجره او آسیب برسانند. ولی در گروه دوم، فرد از اینکه مثلا بی‌اعتنایی او نسبت به ریفلاکس ممکن است موجب بروز مشکلی در حنجره شود ناآگاه است.
.
سیر بیماری
رفتارهای صوتی پرخطر موجب عدم تعادل عضلانی در حنجره شده و در نتیجه تنش عضلانی و به تبع آن فشار زیر حنجره‌ای افزایش می‌یابند. این فرایند موجب تراکم فشار بسیار زیادی در قسمت میانی تارهای صوتی شده. و در نتیجه پدیده ترومای صوتی (phonotrauma) اتفاق می‌افتد. در نتیجه، التهاب لوکالیزه و ضخامت بافتی در لبه تارهای صوتی پدید می‌آید که بصورت ندول تارهای صوتی تظاهر می‌کند.
.
تصویر بالینی
ندول تارهای صوتی با ممانعت از تماس مناسب تارهای صوتی در حین صداسازی، به صدا آسیب می‌رساند. گرفتگی صدا نتیجه بی‌نظمی در تماس تارهای صوتی و بی‌نظمی در ارتعاش است. گرفتگی صدا با ادامه استفاده از صدا، یا بواسطه سرماخوردگی یا گلودرد، بدتر و با استراحت صوتی بهتر می‌شود. صدا کیفیت نامطلوبی دارد و شخص بطور مکرر احساس می‌کند باید گلویش را پاک کند زیرا جسمی خارجی را بر روی تارهای صوتی حس می‌کند.
.
تشخیص ندول تارهای صوتی
بهترین روش تشخیص ندول تارهای صوتی، عکسبرداری از حنجره به روش استروبوسکوپی (Stroboscopy) است. در این روش، تصویربرداری از حنجره بصورت غیرتهاجمی و با نور غیر رادیواکتیو و بدون نیاز به بیهوشی انجام می‌شود. در نتیجه علاوه بر مشاهده شکل، رنگ و سایز حنجره و تارهای صوتی، نحوه حرکت تارهای صوتی و سایر قسمتهای حنجره ثبت و ضبط می‌شود. بدین ترتیب فیلمی دقیق از حرکت تارهای صوتی بدست می‌آید که این خود، مزیت بسیار بزرگی است که در شرایط بیهوشی امکانپذیر نیست.
.
درمان ندول تارهای صوتی
درمان ندول تارهای صوتی شامل روشهای گفتاردرمانی و جراحی است که برای بهبودی کامل، هر دو روش می‌باید استفاده شوند. در غیر اینصورت عود ندولها، امری اجتناب ناپذیر است. روشهای جراحی زمانی استفاده می‌شوند که اندازه ندولها بزرگ باشد یا به مدت طولانی وجود داشته باشند. اصلاح حرکات تارهای صوتی مجموعه برنامه‌هایی است که آسیب‌شناس گفتار با هدف دستیابی به فعالیت حرکتی سالم و ایمن حنجره، برای هر بیمار بطور جداگانه طرح‌ریزی می‌کند. آسیب‌شناس گفتار با استفاده از تجهیزات تخصصی آنالیز صدا، به بیمار کمک می‌کند تا کنترل صحیح‌تری بر روی سیستم صداسازی خود داشته باشد. استراحت صوتی معمولا در گرفتگیهای صدا، توصیه می‌شود. ممکن است کیفیت صدای بیمار تاحدودی بهتر شده و حتی ندولها کوچک شوند (shrink). ولی ندولها کاملا از بین نمی‌روند. استراحت صوتی، التهاب همراه با ترومای صوتی را تخفیف می‌دهد و صدای پایه را برمی‌گرداند. ولی با اولین استفاده نسبتا جدی از صدا، گرفتگی صدا عود می‌کند. در حالیکه بهبودی از طریق گفتاردرمانی امکانپذیر است.